Trygve Hoff

Klokka på nattborde lyse i mørke og viseren kryp i mot sju
Og ute står byen med halvåpne øya og djupt inni søvnen e du.

Æ holde dæ stilt vi ser dagslyset stige og morran e mjuk og øm.

Førr vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketi’,
men æ ekje redd førr mørke når du hoille handa mi

Det blinke nå’n tåra i vika der vest
kor juni og juli har gått som en fest.

Men vi mijnnes et sønnavijnnspust:
Vals i august.

Ei hand å holde i
når natt går mot dag
og en stille sang om livet selv
i våre hjerteslag