Olav Duun

Eit kvardagsmenneske er da himmerike verdt det òg?

Det er trollungane ein blir mest glad i.

Utan draumar er vi ingen ting; av voner og draum er livet vevd.

Fjella, dei står der dei står, dei veit kor dei hører til.

Menneska er så laga at dei vil forstå. Først all verda, og sia seg sjøl. Når ein så har stanga hovude imot veggen og ikkje forstår det grand, da råkar ein på det inste i seg: at ein vil tru på det ingen kan grunde ut.

Menneske må ha noko å vente seg, det lever ikkje utan.

Kva er eit menneske utan framtida?

Du blir aldri ferdig med ein god gjerning. Aldri. Det må gjerast om att og om att, live til endes.