Olav H. Hauge

I Parkerpennen er mange vers, ein heil kilometer,
og i blekkhuset er endå fleire,
mange mil.

Blå var dagen.
bjørki ute
risa rim på
himlens rute.

Og det er kirsebærtreet
innafor hageleet
som blømar i tidleg vår.
Mot gråe kytjeveggen
luter det krokne leggen
og signar oss atter eit år.

Sju vindar, sju vindar
skilde lag.
Og alle vindar
søv i dag.

Eg er ein båt
utan vind.
Du var vinden.

Elvi sukkar i djuvet, støkkjer sin havlengt til is,
og steinane søv under snøen med grøne draumar i hjarta.