Frode Grytten

... det finst inga øvre aldersgrense for å vere ung.

Ho ser i spegelen korleis ansiktet er endra. Ho ser fødslar, død og foreldrekonferansar. Ser ho nøye nok etter, ser ho at ho er forelska.

Eg trur at eit menneske ikkje bare har eitt ansikt, det har mange, eit menneske er fullt av ansikt, og ofte får du høre at du er ein falsk person, du viser ikkje ditt sanne ansikt, men det trur eg er feil, eit menneske har ein drøss ansikt, og ein er heller ikkje den same gjennom heile livet, ustanselig forandrar eit ansikt seg og blir til noko nytt.

Bøker luktar heilt spesielt, dei luktar ein slags klokskap som ikkje finst andre stadar.

Du kan ikkje drømme om det du har.

Far (51) får mms-bilde av sommarlys dotter, ein gong skapt i grenselaus lykke, no så vakker at han nesten tvilar på at ho kan vere hans.

Eg er han som du vurderer om du skal plukke opp
fordi du er redd eg skal rasere kommuneøkonomien.

Eg er ho du aldri vil innvilge eit morgongry.

Vi er blitt eit stappmett folkeslag som forvekslar samfunnsproblem med vår eigen kvalme.

Håplaust å stå opp. Før var det jobb. Så ungar. Måtte opp. Måtte. No er ho pensjonist og nyforelska. Senga full av kyss. Håplaust å stå opp.

Her bur dei, i moderat perfeksjon. Alt er på plass. Møbel. Måleri. Interiør. Til og med fire hjarte. Ein søndag morgon kan du høre dei slå.

Kjernefamilie resignerer og gir opp å rydde heime. Etter eit par år blir det ikkje meir rot likevel. Dei finn ingenting, men dei finn lykka.